Agenda spotkania szkoleniowego dla personelu KJ: kierownictwa, laborantów i próbobiorców we młynach
„Zadania analizy ilościowej, ocena wyników analizy"
1. Wprowadzenie.
![adam_top](/images/stories/o_firmie/adam_top.jpg)
Zadaniem analizy ilościowej jest oznaczenie zawartości składnika lub składników materiału badanego decydujących o jaskości surowca - ziarna - lub zgodności ze specyfikacją produktu - mąki, oraz np. określenie skuteczności równomiernego rozprowadzenia substancji dodanych w ilościach ppm - jak to ma miejsce w przypadku stabilizowania czy standaryzowania mąki (ilości jednostek składnika dodanego w milionie - 100ppm = 100g/1000kg).
Analiza ilościowa ma wielorakie zastosowanie, dlatego wymaga zastosowania różnych metod oznaczania. Metody stosowane w analizie ilościowej można podzielić na:
1/ metody klasyczne: metody wagowe analizy i metody miareczkowe,
2/ metody instrumentalne np. alweografia: rys. 1 i 2 czy metoda NIR - Infratec 1231 FOSS: rys. 3 i 4.
![cz12a](/images/stories/patty/cz12a.jpg)
Rys. 1. Wpływ kompleksów enzymatycznych na reologię ciasta przedstawiony wykresami alweograficznymi.
![cz12b](/images/stories/patty/cz12b.jpg)
Rys. 2. Wpływ proteaz - BioEn W - aplikacje 0, 100, 150, 200 ppm na reologie ciasta: stabilne W, malejące P
Bardzo istotne jest odpowiednie dostosowanie metod oznaczania i ich: dokładności, czułości, precyzji do określonej szybkości wykonywania analizy oraz możliwości wykorzystania tempa przebiegu różnych procesów podczas oznaczania, przekładających się na towarzyszące im efekty fizykochemiczne, zmieniające się wraz ze zmiana stężenia substancji dodanych.
![cz12c](/images/stories/patty/cz12c.jpg)
W metodach instrumentalnych (nazwanych tak, dlatego, że do wykonania analizy zawsze jest konieczny jakiś mniej lub bardziej skomplikowany przyrząd), wykorzystuje się do celów analitycznych zjawiska fizyczne lub fizykochemiczne i zależności mierzonych wielkości od stężenia oznaczanego składnika w badanej próbce.
![cz12d](/images/stories/patty/cz12d.jpg) |
![cz12e](/images/stories/patty/cz12e.jpg) |
Rysunek 3 |
Rysunek 4 |
Metody instrumentalne cechuje wiele zalet. Główne z nich to obiektywny wynik pomiaru, dokonywany zwykle za pomocą miernika elektrycznego, oraz szybkość wykonania. Szczególnie metody bezpośrednie pozwalają szybko wykonywać oznaczenie w próbkach o podobnych składach, co jest korzystne w przemysłowej kontroli technologii. W związku z rozwojem metod instrumentalnych spotykamy się często z przeciwstawieniem ich metodom klasycznym. Metody instrumentalne traktuje się, jako metody nowoczesne, klasyczne zaś, jako już przestarzałe.
![cz12fg](/images/stories/patty/cz12fg.jpg)
Trzeba jednak wyraźnie stwierdzić niesłuszność takiego stawiania sprawy. Metody klasyczne cechuje ciągle jeszcze najlepsza precyzja i dokładność. Są to metody bezpośrednie, w odróżnieniu do metod instrumentalnych, które są metodami porównawczymi. Wzorce niezbędne w analizie instrumentalnej analizuje się zawsze metodami klasycznymi. Tylko umiejętne posługiwanie się metodami klasycznymi jak i instrumentalnymi może zapewnić prawidłowe wykonywanie różnych zadań analitycznych.
2. Metody znormalizowane.
Wszystkie analizy klasyczne, stosowane szczególnie do oceny surowca i produktów, przeprowadza się w ściśle określonych, umownych warunkach wykonania - znormalizowanych, w których ustalony jest sposób, czas trwania, temperatury przebiegu reakcji, kształt naczyń, wielkość naważki itp. Znormalizowane metody badań materiałów wprowadza się w celu umożliwienia uzyskiwania porównywalnych wyników analiz tą samą metodą w różnych laboratoriach, np. dostawcy i odbiorcy. Mówimy wówczas o pojęciu odtwarzalności, - gdy zestawia się wyniki analiz tych samych próbek w różnych laboratoriach.